Weersomstandigheden deren deelnemers aan 'De 200 van Okkenbroek' niet

Strakke gezichten, elf paar ogen turend naar de hemel, één gedachte: als het weer maar meewerkt. Een begrijpelijk gedachte als je aan de start van wielertocht “De 200 van Okkenbroek” staat en de weersverwachting duidelijk is: herfstachtig, regen en kans op onweer.

Bij de start om zeven uur bij Café en Terras à la Monique is het nog droog. Bert Stam, de geestelijk vader van deze wielerrit van 200 kilometer praat iedereen moed in. Na de montage van de stuurbordjes en een laatste verkleedpartij gaan acht rijders en drie rijdsters de uitdaging aan voor de eerste van drie lussen. Via Deventer naar Zutphen terug naar Okkenbroek. In Eefde houdt een lekke band het peloton op. Tijd genoeg voor de eerste regenwolken om de deelnemers in te halen. Net voor Bathmen is het opnieuw troef als het stopt met zachtjes regen. Snel hult het peloton zich in regenkleding voor de laatste paar kilometers naar Okkenbroek waar koffie en het traditionele appelgebak wacht. Maar niet alleen dat. Zes schone racefietsen met even zoveel wielrenners, waaronder vijf (!) dames, staan klaar zich voor de tweede lus aan te sluiten bij het peloton.

Een lus die de renners via Heino, Dalfsen en de Lemeleberg terug naar het wondermooie Okkenbroek brengt. Ondertussen trekt de wind behoorlijk aan. In het noorden van de rondgang zoeken donkere wolken elkaar op. Zij hebben meer succes dan de wielrenners. Terwijl die net voor Luttenberg de stal ruiken volgt de tweede lekke band van de dag. Nu is het sowieso geen pretje noodgedwongen stil te moeten staan. Echter als uitgerekend op dat moment Pluvius meent de hemelsluizen volop open te moeten zetten is er helemaal geen lol aan. Het deert de renners allerminst. Kan ook niet want het is nog vijftien kilometer te gaan tot Okkenbroek waar de zon nog steeds schijnt. “Hebben jullie regen gehad onderweg?”, vragen familie en vrienden zich verwonderd af. Een prima opsteker voor de doorweekte fietsers die zich echter vandaag door niets en niemand van de wijs laten brengen.

Na een korte pauze vertrekt een uitgedund peloton van negen renners voor de laatste omloop via Holten, rondom Rijssen, de Borkeld naar finishplaats Okkenbroek. In Holten fysieke malheur voor één van hen. Verstandig besluit volgt door met weemoed af te haken. De overige acht, waarvan vijf rijders en twee rijdsters van het eerste uur, vervolgen hun tocht in buitengewoon zonnige omstandigheden. Er is slechts één spelbreker: de fikse wind. Tot diep achter Holten een medestander van de fietsers echter als de ommekeer naar Okkenbroek daar is ontpopt de wind zich tot een tegenstander van formaat. Gevolg: waaierrijden. Drie bikkels, klasbakken, gianten -superlatieven schieten, zonder de andere helden tekort te doen, tekort- offeren zich de laatste tientallen kilometers op door beurtelings op kop te rijden. Zo bereikt de wielergroep de heuvels bij Rijssen. Opgekropte energie laat zich even zien om daarna in eendrachtige samenwerking de weg naar het eindpunt te vervolgen.

Wat alle deelnemers (v/m) aan De 200 van Okkenbroek rest is, behalve de herinnering en een stuurbordje, het schoonmaken van de racefiets. Op naar de derde editie op zondag 3 september 2017.